Dit is mijn verhaaltje zonder titel
Geschreven zonder potlood noch papier
Door een niet schrijver maar een discipel
Van een leraar toch nog zo ver van hier
Uit het droomland van het stille mengsel
Waar de taalpraalwagen zonder koetsier
Naar die woorden zoekt met de veegborstel
Voor zijn start zinnetje bij het portier
Het is de burcht van het vage schijnsel
Met in elke windrichting een cipier
In de onwetendheid als uitspansel
Bij het hoofdschudden lege formulier
Schrijf toch iets slecht of goed als beginsel
Maar veeg het niet weer uit na elk kwartier
Pen het neer als waarheid of verzinsel
Dan pas verschaft de titel mij plezier