Voelde me vaak zo eenzaam
Dacht zo vaak dat iedereen beter af was zonder mij
Nog steeds spoken die gedachtens in mijn hoofd
Maar word er op dit moment niet meer door verdoofd
Ik word vaak zo moe van mezelf
Maar het enige wat ik weet
Is dat ik nooit mag opgeven
Altijd moet blijven strijden
Mezelf ooit eens bevrijden..
Denk vaak dat het leven geen zin meer heeft
Heb talloze pogingen ondernomen
Om mezelf van het leven te beroven
Omdat ik er niet meer in kon geloven
Ik voel me vaak zo leeg
Dat komt omdat ik borderline patient ben
En mezelf vaak genoeg
Niet meer terug ken
Ik voel me vaak zo'n mislukkeling
Maar opgeven mag ik niet meer
Niet na wat er gebeurd was
Want dat deed iedereen zeer
Ik wil niemand meer pijn doen
Pijn met mijn ziekte, met mijn denken
Met mijn doodspogingen
Ik moet er gewoon weer voor gaan
En mezelf niet meer in de kou laten staan!