Verloren spiegelbeeld
Verloren Spiegelbeeld
een persoon had ze verloren.
onwetend, en vol pijn,
dacht ze aan verleden tijden,
toen haar niets ontbrak,
ze ging naar de waterval,
net iets buiten het dorp, waste zich,
keek in het spiegelbeeld van het neerdalende water,
wetend dat ze niks zag,
de verloren persoon, o zo geliefd,
was niemand minder dan haarzelf.
langzaam nam ze afscheid en viel neer
met voldoening,
er schitterde een stuk diamand op de rots,
ze nam haar laatste adem,
ze verdoofde langzaam,
door het koele water,
met inmiddels rode gloed.
niemand zou haar hier zoeken,
ze vond haar rust,
ze had geleefd.
een persoon had ze verloren.
onwetend, en vol pijn,
dacht ze aan verleden tijden,
toen haar niets ontbrak,
ze ging naar de waterval,
net iets buiten het dorp, waste zich,
keek in het spiegelbeeld van het neerdalende water,
wetend dat ze niks zag,
de verloren persoon, o zo geliefd,
was niemand minder dan haarzelf.
langzaam nam ze afscheid en viel neer
met voldoening,
er schitterde een stuk diamand op de rots,
ze nam haar laatste adem,
ze verdoofde langzaam,
door het koele water,
met inmiddels rode gloed.
niemand zou haar hier zoeken,
ze vond haar rust,
ze had geleefd.
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Dinsdag, januari 29, 2008 10:23 |
| Het lijkt wel paradijslijk je gedicht als het maar niet zo pijnlijk was Sonja | |
Over dit gedicht
| Auteur: only_little_me | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||