vijf voor zeven
toen was je er niet meer
geen enkel teken van leven
ik denk daar steeds aan terug iedere keer weer
maandenlang heb ik op dat telefoontje gewacht
steeds in angst als ik de telefoon hoorde
maar op dat moment had ik het niet verwacht
die ene paar woorden
het was net of er een mes in mijn hart werd gestoken
zoveel pijn
ik was in elkaar gedoken
ik wil bij je zijn
wat die ene paar woorden al niet kunnen doen
ze verrichten zoveel verdriet
het zal nooit meer worden zoals toen
dat geloof ik niet
jij zult mijn beschermengel zijn
en mij beschermen tegen het kwaad
jij verzacht mijn pijn
en zal zorgen dat ik sommige dingen laat
waak over mij
mijn hele verdere leven
maak me blij
en ik zal je mijn liefde geven