Mooie nagelaten klanken
kan mij donker herinneren met zwarte voetstappen
ze tilt de ijle einder, glijdt voort en ik kerf namen
waar de klank van grind in oren blijft knarsen
met altijd een terugtocht in niet bekwamen
het denken aan, soms windstilte koud en vlak
zoveel schrompelt ineen, dan binnenzeeën zo woest
ik schrijf wat mijn innerlijk toelaat…. en dat is nu
gelukkig zit het sterven niet dagelijks in mij vastgeroest
meer dan gehalveerd is de oude gezinsfoto
zo zuiver zacht gaan ze mijn gezichtsveld voorbij
op het strand liggen geen verloren golven
zij brachten mooie nagelaten klanken voor mij
willem
X-Anna: | Donderdag, januari 24, 2008 22:29 |
Prachtig, Willem. Dierbaren verlaten ons, maar de herinneringen blijven | |
Tineke Wilgenburg: | Donderdag, januari 24, 2008 19:35 |
zo is dat toch wat mooi''s nagelaten dat is een ding wat zeker is willem ;) lieve gr |
|
Jan van Dord: | Donderdag, januari 24, 2008 19:31 |
Jij brengt mij en velen met mij in vervoering met je mooie gedichten !!! jan |
|
lonely 1: | Donderdag, januari 24, 2008 18:31 |
prachtig gedicht, liefs, hilde |
|
sunset: | Donderdag, januari 24, 2008 13:26 |
Prachtige droef-mooie poëzie. Liefs en mijn oprechte meelevende genegenheid, sunset |
|
Cora (ZIJ): | Donderdag, januari 24, 2008 12:56 |
Super ;) | |
less - no more: | Donderdag, januari 24, 2008 12:04 |
Willem, wonder mooi. Ik heb de repeat-knop even ingedrukt om die klanken in je gedicht te kunnen blijven horen (lezen) liefs, Jan |
|
Quicksilver: | Donderdag, januari 24, 2008 10:02 |
O dit gedicht raakt mij zo in en indiep!!Vandaag precies 2jaar geleden werd mijn lieve vader gecremeerd!! Zal maar af en toe aanwezig zijn... Jij maar een goed dag lieve willem kuzzz en knufff van Dicky |
|
nana: | Donderdag, januari 24, 2008 10:00 |
ontroerend mooi ... liefs nana |
|
Gert: | Donderdag, januari 24, 2008 09:51 |
Wat een heerlijk gedicht dit!! :) Groeten, Gert |
|
red one: | Donderdag, januari 24, 2008 07:40 |
Thnx Willempie... Veel liefs Red |
|
Renate-td-: | Donderdag, januari 24, 2008 02:09 |
Je raakt me met dit gedicht.. Warme knuffel Renate |
|
rovago: | Donderdag, januari 24, 2008 02:06 |
Ach Willem, ik zie ze ook allemaal verdwijnen? Ik was de jongste uit het nest, een nakomertje. Nu blijf ik nog alleen over. Maar ik heb mijn kinderen en de jeugd is de toekomst. Groetjes. Roger |
|
Peter van Tiel: | Donderdag, januari 24, 2008 01:34 |
Ja Willem, het leven gaat door en hoe ouder je wordt, hoe meer mensen je verlaten. Wat blijft zijn herinneringen. Slaap lekker. Peter. |
|
Windwhisper: | Donderdag, januari 24, 2008 00:57 |
Jouw gemis voelbaar en proevend in je woorden | |
switi lobi: | Donderdag, januari 24, 2008 00:52 |
Dit is zo ontroerend en teerherkenbaar... nog geen gehalveerde gezinsfoto, dat niet, maar wel: te veel weg. Een warme knuffel voor jou, lief mens. Dikke kus, switi lobi |
|
erje: | Donderdag, januari 24, 2008 00:41 |
elke foto en klank heeft zijn eigen verhaal en jij kunt dat prachtig verwoorden groet Ronny |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2008 | ||
Thema's: |