Het landschap krijgt een nieuwe dimensie.
Gefilterd lijkt alles zoveel zachter.
Scherpe lijnen worden weggeveegd,
overgoten met halftransparant wit.
Herkenningspunten worden schimmen
of verdwijnen uit het beeld.
Het lijkt alsof je in een droom leeft
waar alles zo vertrouwd lijkt
maar niets is zoals het is.
Je leert opnieuw kijken
naar wat je niet meer zag
en blijft even staan,
verwonderd als een kind.
De tijd verstomt.
Je zet je terug in beweging
en rijdt de filter door.
De vochtige wind
verzadigt je dorstig haar
en kleurt je jas donkerder.
De eerste druppels glijden
van je hoofd naar je schouders.
En je geniet van het vocht
dat je wangen kietelt.
Je fietst liever door dit weer
dan door een regenbui.
Toch word je even nat.
Maar de genadeloze regen
tovert geen parels aan je wimpers.
Karel Brits
5 juni 2000