Afgelopen maandag bij de psycholoog geweest
Voor de uitkomst gevreesd
Waar ik last van heb schijnt een Dysthyme stoornis te zijn
Toen ik het hoorde voelde ik me ineens zo klein
Ik kan er niet meer tegen
Ik kan niet alles meer volhouden
Problemen daardoor op school gekregen
De leerstof kan ik niet meer bijhouden
Het blijft er niet in zitten
En daarbij komt ook nog es dat ik s'nachts niet kan pitten
Alles doet pijn
Kon ik hier maar niet meer zijn
Mijn eetlust is alweer weg
En ik heb alleen maar pech
Kan me nergens op concentreren
Laat staan voor school te gaan leren
Ik ben compleet uitgeput
Wil niet meer leven
Geef mezelf de schuld
Dat ik me ouders niet het eeuwige leven heb kunnen geven
Zonder hun ben ik niks waard op deze aardkloot
Ik wil nu echt me ouders achterna en wil dood
Waarom overkomt mij altijd al die problemen
Waarom kan niemand mijn leven weg nemen
Mijn armen zijn echt erger dan ooit
Mijn buik ziet er ook niet uit
Die littekens verdwijnen nooit
Het blijft altijd een lelijk stukje huid
'k ben echt te lelijk om aan te zien
Zeker nu met al die littekens bovendien
Voel me lelijk en dik
En elke avond lig ik weer...snik...snik...snik
Wordt weer naar een andere plek gestuurd
Voor zo lang dat duurd
Hopen dat er in de toekomst minder problemen zijn
Maar het zit te diep het verdriet en de pijn
Het is een deel van mij
Voel me bijna altijd k*t
Zit ergens onder aan de put
En ben bijna nooit 'echt' blij
De problemen stapelen zich op
Ben te onrustig in me kop
Wanneer houd dit op
Wanneer komt de stop
Hoe kan ik verder leven
Niemand kan mij het geluk terug geven
Ik ben bang
Heb het gevoel dat ik nu al hang
Hang van de pijn
En de drang om er niet meer te zijn
Help me ik weet niet
hoe ik om moet gaan met mijn verdriet