Loop je door gangen en zalen,
diep van binnen,
roepend, schreeuwend,
wachtend en hopend,
achter je bankje geeuwend,
ondervindt je,
een uitdraai,
een belevenis,
zo lastig ontsnappen,
uit deze maatschappelijk gevangenis,
Hoopvol,
in een groene gewaad,
naar boven kijken,
krijg je duizenden indrukken,
mensen die blijven ontwijken,
Mensen die blijven haten,
of houden van,
zonder te praten,
Tijden verstrijken,
mensen die blijven vergelijken
wordt je toch vaak zo raar aangekeken,
de eerste stap nooit gezet,
uit angst, angst voor,
het verliezen van je al zo weinige zelfrespect,
hoe je ook pent,
woorden achter laat op het papier,
en hoe graag je soms ook wegrent,
voel je, je net als een
getamd huisdier,
zie je de mensen,
huisje boompje beestje,
elke dag, zo nors en stil,
een standaard leventje,
is dat soms wat je wil?
Gooi ik mijn bladeren, in de lucht,
bekijk ik mezelf,
en zucht,
och, was er maar
een uitvlucht,