De korte dagen die volgen elkaar op
Als het op en neer deinen van onze zee
Wijl de lange dagen net als een non-stop
Glijden in de weerspiegeling van ons wee
Elke traan rolt en klotst als het zoutig sop
Maar als ik even lach speelt de zon weer mee
Omdat ik dan elke seconde vaneen klop
Hopend dat dit blijde uur zich deelt in twee
Daarna hangt ze weer een ander aan de strop
Kalm of onrustig in oorlog of in vree
Het is de tijd eender zij gaat niet kapot
En ze is nog steeds geen menselijk trofee