Wat ik zie is niet te beschrijven
Nieman snapt het
Die vormen, die afbeeldingen
Felle kleuren wisselen de donkere af
Grenzende vormen, losse vormen
Ik weet niet wat ik zie
Kleine springende lijnen
Grote platte vlakken
Afwisselend springen ze me in het oog
Tekeningen vormen zich in mijn hoofd
Alsof er een kunstenaar in schuilt
Iemand die ik niet begrijp
Telkens weer die vormen
Hij leidt mijn gedachte
Maakt er lijnen van, vlakken
Ik moet wel gek zijn dit te geloven
Een kunstenaar in mijn hoofd
Waar ik niet om gevraagd heb
Ik laat hem nooit meer gaan
De vormen, de kleuren, de vlakken
Zijn een deel van mij geworden