door jou..

lange tijd
was mijn leven slechts
een zwart gat,
waarin liefde
slecht
een illusie was.
dagen gingen voorbij
en leven was voor mij
alleen nog maar
een kwestie
van bestaan,
zonder waarde
want deze was
vergaan.

maar tijd wees uit
dat het lot
mijn leven op een
andere wijze
had beslist
want daar as jij
met je ogen
waarin ik zou willen
verdrinken,
lippen,
waaruit als je zwijgt
duizenden woorden
klinken.
jij was een engel
die neerdaalde
uit de hemel,
jij was voor mij als een roos,
prachtig,
en tog prikkelbaar!

de illusie va liefde
werd langzaamaan
werkelijkheid,
er waren steeds minder dagen
van verdriet en eenzaamheid.
want jij
geeft me vleugels
om te ontsnappen
aan de pijn
door jou,
is mijn leven veel meer
dan de kwestie
van er zijn..