doetsi: | Vrijdag, december 28, 2007 10:40 |
Krijgt helen haar verdiende loon...en dan... Ja dan is alles weer zo wonderschoon en het verdriet de moeite waard gebleken. | |
Hilly N: | Donderdag, december 27, 2007 20:23 |
Dat is echt verdriet hebben. Rakend mooi Ria Lieve groet, Hilly |
|
Ria -rimpeling-: | Donderdag, december 27, 2007 16:31 |
Prachtig en rakend verwoord,zo waar wat je hier schrijft!! liefs Ria |
|
erje: | Donderdag, december 27, 2007 16:08 |
met belangstelling heb ik dit gedicht gelezen en vind je woordkeuze uitmuntend waarbij het geschrevene helemaal tot zijn recht komt mijn complimenten, mooi liefs Ronny |
|
Quicksilver: | Donderdag, december 27, 2007 14:33 |
Lieve Ria dit gedicht raakt mij in iedere vezel!!Helen door te breken, hoe vaak moet de mens wel niet breken om tot volheid te komen in alles... maar ik gelief het liever zonder masker.... Zoiets ongeveer komt in mijn gedachten bij je rakende gedicht!! ik wens jou ook veel kracht en sterkte toe! Bedankt voor je reactie!! dikke knuffels en kuss, Dicky |
|
appelboom: | Donderdag, december 27, 2007 14:10 |
Rakend in stilte en ontroering... warme knuf... Liefs en een mooie dag, Vicky |
|
1_2_tree: | Donderdag, december 27, 2007 13:19 |
super! heel mooi geschreven: ''''maar de verborgen tranen stromen onbeheersbaar samen in een poel van overbelasting'''' |
|
japonica: | Donderdag, december 27, 2007 12:21 |
Vanuit het ware binnenste geschreven. Ik ontwaar een gevoelsmens pur sang in dit gedicht. Knap !! Liefs Japonica |
|
mums: | Donderdag, december 27, 2007 12:17 |
dit raakt lieve Ria..., wat even bij me op kwam was...hoe vaak kun je breken.pfff. kus liefs mums |
|
Cora (ZIJ): | Donderdag, december 27, 2007 12:16 |
Yep, zo is het, gisteren bij het diner ook heel wat muren gezien als je begrijpt wat ik bedoel, lieve groet, |
|
MayadeBij*: | Donderdag, december 27, 2007 11:57 |
:) zeker! kus. | |
Will Hanssen: | Donderdag, december 27, 2007 11:54 |
Wat heb je dit weer mooi geschreven Ria, hartverscheurend maar toch ook hartverwarmend........ Liefs, Will |
|
Adelaar: | Donderdag, december 27, 2007 11:51 |
Met tranen in de ogen gelezen. Heeft bij mij 15 jaar geduurd voor ik brak en mijn verdriet de kans gaf. 100% (h)erkenning, mij diep rakend. Lieve groet, Ruud |
|
fran92: | Donderdag, december 27, 2007 11:36 |
Mooi geschreven lieve Ria. Ik sluit me verder aan bij Mamsiemomo en Switi. Dikke kuss en knuffel voor jullie allebei! Liefs fran92 |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, december 27, 2007 11:29 |
wat goed beschreven van jou! groetjes janny |
|
Mamsiemomo: | Donderdag, december 27, 2007 10:38 |
Prachtig geschreven wat bij zoveel mensen gebeurt. Het lijkt wel alsof we niet meer kwetsbaar kunnen en mogen zijn. Fijne jaarwisseling en lieve groetjes, Mo |
|
fortuna: | Donderdag, december 27, 2007 10:30 |
treffende omscrijving van ''je sterker voordoen dan je bent''. Supersterk, Ria. ;) Liefs |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Donderdag, december 27, 2007 10:17 |
Ik denk dat je het verkeerd begrepen hebt nummer 127 beslist geen wraakgedicht!!! liefs Ria |
|
Nummer 127: | Donderdag, december 27, 2007 10:13 |
wow een wraakgedicht dat lees je niet vaak of vergis ik mij en gaat dit meer om liefde dan om terugpakken Nummer 127 |
|
Rien de Heer: | Donderdag, december 27, 2007 09:50 |
Je hebt het verdriet wel heel mooi verwoord, maar....tja weet ik eigenlijk niet.... Groetjes, Rien. |
|
Windwhisper: | Donderdag, december 27, 2007 09:36 |
Ja dit is dus echt verdriet hebben en daarna je uiten en je ziel laten helen lieve groet Cobie Goede morgen |
|
switi lobi: | Donderdag, december 27, 2007 09:32 |
De grootste kracht moet nog naar buiten komen... en wordt gedragen zonder masker. Strekte lieverd, vooral voor haar. Knuffff en liefs, switi lobi |
|
sunset: | Donderdag, december 27, 2007 09:26 |
Een pracht van een tonend delend gedicht heb je hier neergezet. En een treffende aflsuitende laatste strofe. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Auteur: Ria Klein Herenbrink | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 27 december 2007 | ||
Thema's: |