kapotgeslagen hart...
Die dag dat jij in mijn leven kwam is niet meer te vergeten...
Het leek zo moeilijk te geloven dat er nog liefde voor een ander in mij zou leven...
Maar na een tijd begon ik toch te geloven dat er eindelijk weer geluk was voor mij...
Die gedachte aan toen doet nog steeds ontzettend veel pijn...
Hoe kon ik geloven dat jij anders zou zijn?..
Ook jij bezorgde mij die ondraaglijke pijn...
Opnieuw brak mijn hart in stukken...
Nu is het echt te laat...
Deze keer valt mijn hart niet meer te lijmen,
want na al deze ellende gaat deen enkel persoon dat meer lukken...
Nee mijn hart is niet meer 1 geheel maar verdeeld over duizend stukken...
Het enige wat ik nu nog wil...
Is dit alles kunnen vergeten...
Maar soms lijkt het of ik ben bezeten...
Bezeten van veel kwelling, verdriet en pijn...
Maar heel even dacht ik echt dat jij anders kon zijn...
Maar dat was te mooi voor woorden...
Jou eigen woorden..
Die mijn hart doorboorden...
dus ook jij hebt mijn hart kapotgeslagen...
Het leek zo moeilijk te geloven dat er nog liefde voor een ander in mij zou leven...
Maar na een tijd begon ik toch te geloven dat er eindelijk weer geluk was voor mij...
Die gedachte aan toen doet nog steeds ontzettend veel pijn...
Hoe kon ik geloven dat jij anders zou zijn?..
Ook jij bezorgde mij die ondraaglijke pijn...
Opnieuw brak mijn hart in stukken...
Nu is het echt te laat...
Deze keer valt mijn hart niet meer te lijmen,
want na al deze ellende gaat deen enkel persoon dat meer lukken...
Nee mijn hart is niet meer 1 geheel maar verdeeld over duizend stukken...
Het enige wat ik nu nog wil...
Is dit alles kunnen vergeten...
Maar soms lijkt het of ik ben bezeten...
Bezeten van veel kwelling, verdriet en pijn...
Maar heel even dacht ik echt dat jij anders kon zijn...
Maar dat was te mooi voor woorden...
Jou eigen woorden..
Die mijn hart doorboorden...
dus ook jij hebt mijn hart kapotgeslagen...
Over dit gedicht
| Auteur: Ilona D | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2007 | ||
| Thema's: | ||