Alles is bedorven, doodgebloed, droog bloed vergoten,
nooit zal ik je vergeven, nooit vergeten,
je woorden sneden te diep in mijn huid om littekens te negeren.
Achter de trailer een konvooi van slaven,
nogsteeds een intense haat tegen konijnen,
eens was ik één van hen,
(en terwijl mijn tranen stromen schrijf ik hier)
ik zal alles achter me moeten laten, zelfs jou liefde,
mijn beste kronkel ooit gemaakt ontvalt me,
per ongeluk is me opgevallen, opeens, tranen,
zoveel, voor eeuwig, tot ik leeg ben van binnen,
ik heb áltijd van je gehouden, red je nu uit het water,
verwarm je met mijn zachte konijnenhuid.
Graag zou ik je willen knuffelen,
zomaar, omdat jij daar bent nu ... liefste.
Toch, ooit nog eens bij de open haard, met rode wijn,
elkaar vertellen van onze avonturen in de moestuin?