Spiegelbeeld
Spiegelbeeld
Voorzichtig
kijk ik in zijn ogen
naar wat ik ben, hij is
ik zie een spiegelbeeld
van een meisje
die haar hand uitstrekt
een weerspiegeling
van gemist geluk
verdwijnt wanneer de tranen komen
de hand van de ander
wist ze weg
ik heb je nodig
om te kunnen leven
zonder jou is er geen wereld
geen bestaan
“we lijken op elkaar, weetje dat”
fluister ik zachtjes, kijk hem aan
hij legt zijn vingers op mijn lippen
maakt een gebaar dat dat voorbij is
dat we nu samen kunnen zijn
druk mijn hand in die van hem
samen lopen we, zwijgend
ik verstop mijn angst
geef hem mijn liefde
ik bemin
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Vrijdag, december 14, 2007 22:04 |
| hoe bedoel je hoe kun je nu je liefde aan hem geven als je angst voelt of is dat typisch aan vrouwen ik weet het niet meer Nummer 127 |
|
| Anouk*jee: | Vrijdag, december 14, 2007 21:06 |
| hmm word er stil van! xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Veerle_L | ||
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2007 | ||
| Thema's: | ||