Laten we verdwalen
De krachtigste hoogtepunten
Komen uit de diepste dalen
Noten, ongeschreven
Zingen klanken als verhalen
Kom, laten we verdwalen
Het beeld dat leeft bij maanlicht
En welk dat bij daglicht zwicht
Valt uiteen als kralen
Als de ketting, ergens anders ligt
Lief, hoor, ik dicht
Een kleine kamer hoog gelegen
Omringt door bouw als decor
De nachtbries streelt mijn ijzig ego
als fragiel klankje, tot mijn oor
De dag dat ik bevroor
Omarm zijn zeden en wees mijn delict
Om samen angstenloos te kunnen bestaan
Wees mijn gewricht dat nooit verzwikt
Dan kunnen we de hele wereld aan
Tot mijn hartje stil zal staan