Een lege ruimte
Oneindige diepte
Niets om aan vast te houden
als maar vallen
dat is hoe ik me voel
nu ik je definitief losgelaten heb
wetend dat ik je nooit heb vastgehouden
Een belofte, meer een wens
die nooit is uitgekomen
het doet me pijn
als ik eraan denk
hoe het had kunnen zijn
het doet me pijn
als ik eraan denk
dat het nooit zal gebeuren
Blijven zakken
maar niet alleen door de grond
veel verder
veel dieper
Proberen naar boven te kijken
maar als de regen valt
doet het pijn
zelfs als de zon schijnt
nu ik val denk ik,
jammer dat het woord oneindig bestaat
Misschien zal ik je nooit kunnen vergeten
Misschien is dat ook niet wat ik wil
Het doet pijn om je los te laten
Maar de herinneringen
zullen het touw zijn
het zal me redden
zodra ik de kracht heb
om naar boven te klimmen
- persoonlijk, als het je niet aanspreekt, begrijp ik het.-