Kaarsjes branden
Met de kerst brand ik hier een kaarsje
Voor een ieder die mij ontvallen is
De een door ouderdom accepterend
Maar ook veel die ik enorm mis
De tijd laat zich niet stoppen
Zorgt dat we met het leven verder gaan
Maar dan verdrietig moet ik constateren
Dat er weer meer kaarsjes staan
Altijd een kaarsje voor mijn lieve vrouw
In de bloei van haar leven weggerukt
De volgende altijd voor mijn vader
Die ook veel te jong is verongelukt
Altijd eentje voor mijn lievelings oom
Door een vreselijke ziekte afgenomen
Zo kort voor de geboorte van ons kind
Deed verdriet en vreugde samenstromen
Langzaam brand de een na de ander
Aan elk een herinnering bij leven
Soms een glimlach, vaak een traan
Koesterend wat ze me hebben meegegeven
De rij van lichtjes doen mij treuren
Staar door tranen heen naar hun schimmenspel
Hoop alleen dat ik over een paar jaartjes
Nog steeds hetzelfde aantal kaarsjes tel
Marousia: | Dinsdag, december 11, 2007 20:58 |
Ja de kerst is altijd een tijd van bezinning, hen gedenken die je zijn ontvallen. Liefs van Marousia en heel veel sterkte deze tijd. | |
erje: | Dinsdag, december 11, 2007 11:03 |
dierbaren missen we altijd maar in kersttijd is het vaak zwaarder omdat we dan vaak aan nostalgies mooie momenten denken bevoorbeeld de kersttafel, iedereen erom heen, en een jaar later is er ons iemand ontvallen, blijf kaarsjes branden groet Ronny |
|
lommert: | Maandag, december 10, 2007 22:17 |
indenkend gedicht.....een ieder met zijn/haar gevoelens...lees veel hetzelfde voelen vandaag...zelf ikzelf;) stevige groet willem |
|
remie: | Maandag, december 10, 2007 21:19 |
wanneer ik een kaarsje doof is de herinnering aan mijn man het grootst, hij hield van die lucht, elke dag brand ik kaarsjes ter herinnering aan iedereen...liefs remie | |
Malou*: | Maandag, december 10, 2007 21:00 |
Mooi geschreven! Erg lief van je :) Liefs, Malou |
|
Nummer 127: | Maandag, december 10, 2007 20:41 |
ik dank elke dag voor het verleden het heden en de toekomst anders zou een overdosis aan kaarsjes mijn huisje wel eens in de fik durven steken Nummer 127 |
|