Mijn hoofd hangtach, brand geen kolenop mijn hoofdhuidhet Manna brandt mijin de maagik voel me gelijk aanJeremia...ervaar een ongevraagdenederlaag...mijn hoofd hangtzijwaarts naar benedengekweld, bedroefdmaar ook gestreeldsprak je de woorden vaneen engeldie jou toonde een stukje beeldeen topje heb je waargenomenverborgen blijft een grote restniet nodig deze waar te nemente aanschouwen wat nog schuilteerlijkheid gebied mij je te zeggendat mijn hart vanbinnen huiltJannie
dichterbij: | Dinsdag, december 04, 2007 19:56 |
schaam je niet voor je tranen het lucht op lieve groet |
|
H.J.: | Dinsdag, december 04, 2007 19:36 |
tjee Jannie, wat heb je dat huilen van het hart toch mooi beschreven. werkelijk prachtig. kusss H.J. |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, december 04, 2007 15:36 |
wat mooi weer graag gelezen jhanny |
|
remie: | Dinsdag, december 04, 2007 13:01 |
laat je tranen rustig gaan, het lucht op...liefs remie | |
sunset: | Dinsdag, december 04, 2007 12:53 |
Dit heb je integer zacht-mooi verwoord en ik las het graag. Liefs en knuf, sunset PS: Ik stuurde je een mail. Veel plezier ermee *glimlacht*. |
|
Cora (ZIJ): | Dinsdag, december 04, 2007 12:20 |
Daarom heb ik een hekel aan ijsbergen, het topje valt nog wel mee, maar wat eronder schuilt ... Mooi gedicht, huilen mag, maar verder kijken en accepteren hoort ook zo bij het leven :) liefs, |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 december 2007 | ||
Thema's: |