We zaten in de klas. De leraar bleef eentonig over de lesstof praten. Een trilling... het was de telefoon van mijn beste vriendin. Sneaky keek ze op haar telefoon. Het was de onbekende. Met een glimlach op haar gezicht vroeg ze me of ze wel echt met hem af moest speken. De twijfel.. Ze stopte haar telefoon terug in haar zak en dacht er nog even over na. Ondertussen hing de klas al voor de helft in het weekend. De vermoeide oogjes van mijn klasgenoten waren er echt aan toe. Wij ook. Met onze gedachten diep verzonken deden we alsof we actief aan het luisteren waren. 2 uur. Met nog een half uur te gaan bedacht ik me dat ik net nog zo boos was. Zo boos.. waar nu nog weinig van te zien is. Mijn gedachten zijn bij vanavond. Vanavond. Na zeven weken word het wel weer eens tijd om even te slikken.. en volgende week op school weer gewoon door te gaan.