elze: | Vrijdag, november 30, 2007 16:52 |
wauw Ingo...zichtbaar door het beslagen raam zie ik buiten mensen lopen eens bleef ik nog hopen dat ik daar ook weer mocht staan laifs elze |
|
honingbijtje: | Vrijdag, november 30, 2007 15:59 |
De vergeten generatie.........niet te lang hoor, dat is te druk.....ach ze begrijpen het allemaal niet meer.....druk, druk, druk, behalve opa en oma achter het venster, die hebben alle tijd en meer energie dan je denkt. Een warme hartekreet. liefs honingbijtje |
|
Ria -rimpeling-: | Vrijdag, november 30, 2007 12:49 |
Ik wek in de thuiszorg,dus heb er dagelijks mee te maken,ze zijn vaak zo dankbaar en blij als ze even een gesprekje kunnen voeren,het is werk met veel voldoening! liefs Ria |
|
Lily May Parker: | Vrijdag, november 30, 2007 11:34 |
zeer erg warm geschreven dit sunset, je hebt een parel neergezet Liefs lily May xxxxxxxx |
|
dichterbij: | Vrijdag, november 30, 2007 10:47 |
dit gedicht verdient een tien. nog een warme groet van mij | |
dichterbij: | Vrijdag, november 30, 2007 10:46 |
natuurlijk herkenbaar. ik ga dagelijks met mijn hondje wandelen en kom dan langs aanleunwoningen en het bejaardenhuis. als je ziet hoe blij je deze mensen kunt maken door gewoon een praatje of het spelen met de hond dan is je dag weer goed. het zijn de kleine dingen die voor ons, maar zeker voor deze mensen belangrijk zijn. |
|
Dreamlover: | Vrijdag, november 30, 2007 10:36 |
Herkenbaar...zie mijn oude buurvrouw vaak zo zitten. Met de kat op schoot. En heb haar zeer zeker lief. Daarom regelmatig een bakkie leut...en verhalen van vroeger aanhoren..heerlijk. Liefs Dreamlover |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2007 | ||
Thema's: |