Ik lig hier in mijn kamer
met een stuk papier
Probeer mijn gevoelens op te schrijven
mijn gevoelens, ze snijden
Ze snijden diep, diep in mijn hart
't is nog erger dan een snee in je arm
Erger dan een gebroken been
Nog erger dan een gebroken hart
Eenzaamheid
Het gevoel dat je niks ben
niks waard bent en niemand kent
Het gevoel wat je af en toe hebt
als je iemand verliest
Het gevoel dat na een tijdje
hoord te zijn verdwenen
Eenzaamheid ik ken het, vraag me maar
Eenzaamheid voel ik al bijna 2 jaar
Ik weet niet wat ik ermee moet
't is geen troep die je zomaar wegdoet
maar een gevoel, een slecht gevoel
Mensen zien het niet, dit zit van binnen
Niks of niemand die ik iets verwijd
De enige vraag is
Raak ik dit gevoel ooit kwijt?