Het Blaadje...
Het blaadje word meegesleurd door de voorbij rijdende auto,
Van het ongeluk kan niemand nog wat zien,
Maar ik zie het steeds weer voor me,
Elke dag weer, een keer of tien.
Niets vermoedend rijd iedereen langs,
Duizenden auto’s,elke dag weer,
Maar die plek is een nare herinnering,
Daar kom ik liever niet meer.
Het blaadje word losgetrokken van de grond,
Door de wind die door de auto ontstaat,
Het is een ongelukkig schouwspel,
Zoals het blaadje de wereld loslaat.
Het is identiek aan die ene keer,
Toen samen, op de fiets,
Vrolijk stak je de weg over,
Je vermoedde niets.
En zoals dat ene blaadje,
Raasde toen ook een auto voorbij,
Het ongelukkige schouwspel,
Gebeurde hier,recht voor mij.
Meegesleurd door de voorbijrijdende auto,
Losgelaten door de grond,
Het waren slechts enkele seconden,
Toen lag je daar,zwaar gewond.
Ik stond daar maar te staan,
Voor hulp was het al te laat,
Want jij was voorgoed weg,
Door die auto,in deze straat.
Het blaadje word meegesleurd door de voorbij rijdende auto,
Van het ongeluk kan niemand nog wat zien,
Maar ik zie het steeds weer voor me,
Elke dag weer, een keer of tien.