Een tijd lang is het niet goed met mij gegaan,
Ik zat in de knoop, wist niet waar ik met mezelf heen moest gaan.
Ik wou altijd een vriend, iemand waar ik van kon houden,
Iemand waarvan ik dacht, daar wil ik verder mee gaan en misschien wel mee trouwen.
Nooit is het echt iets met hun geworden,
Ik was naief, en had soms voor mijn kop wel zeven borden.
Maar ik bedenk me nu, waarom heb ik perse iemand nodig,
Ik voelde me vaak alleen en bij andere mensen overbodig.
Ik besef nu dat ik helemaal niet alleen ben,
Heb genoeg lieve vrienden en vriendinnen die ik ken.
Allemaal stuk voor stuk even aardig en leuk,
Eindelijk lig ik met hun weer eens helemaal in een deuk.
Een tijdlang kon ik niet lachen, maar sinds een aantal weken gaat dat weer perfect,
Het is net of er een soort energie door mijn lijf stroomt die mij weer opwekt.
Ik kan weer lekker lachen en heerlijk gek doen,
Vroeger dacht ik altijd maar aan die ene zoen.
De eerst komende tijd wil ik helemaal geen vriend,
Ik geef mezelf pas echt aan diegene die mij verdiend.