niet meer zoenen in de regen
of schuilen voor een etalageruit
niet meer wegdromen in je armen
of niet kunnen zeggen:
'ik moet hieruit!'
niet meer fantaseren over vage plannen
en bedenken wat we kunnen doen
niet meer samen zwerven hand in hand
om later een vragende opmerking te krijgen:
'ik zag je met een jongen in de stad'
niet meer schuldgevoelens over wat er fout gaat
en beloftes waar niemand zich aan houdt
niet meer de bescherming tegen enge jongens:
'maar ik heb een vriend!'
en niet jouw idee om een ieder
die aan me zit
iets aan te doen
niet de angst die ik voelde
want ik kon het gewoon niet aan!
en hoerahoera,
ook jij hoeft niet meer bang te zijn
dat ik misschien wel bij je weg zal gaan
nu nog de vrijheid van
'het is over'
alleen de vrijheid dat
het over is,
de vrijblijvendheid
van iedere opmerking die ik maak
(mag ik ff zeggen dat ik je ontzettend mis?)