kuiltjes
het tellen in welk een vorm dan ook
steigert halsstarrig met loop der tijd
wegtikkend in een onbalans
enkel met berusten in wat voorbij is
stil starend naar slechts een halm
herfstrood wuivend aan de kim
edoch in afstand onpeilbaar
wankel gemeten kan worden
neergevleid tegen wil en dank
rugwaarts in de kussens met hoop
wijl de kuiltjes sporen dragen
met opgedroogd zilt tot kringen
fortuna: | Zondag, november 18, 2007 13:34 |
mijn gedachten gingen uit naar kuiltjes in het gezicht. De beschreven kuiltjes dragen dezelfde sporen. Sterkte met de verwerking. Dit is een woordenpracht om in op te gaan... Liefs |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zondag, november 18, 2007 11:03 |
Laat je maar rusten in die kussens van hoop elke onmacht zal er ooit verzachtend helen ik wens je sterkte voor de komende tijd en leg mijn troost en kracht naast je neer liefs knufff Ria |
|
sunset: | Zondag, november 18, 2007 09:32 |
Zo voelbaar rakend overgebracht. Liefs en mijn oprecht warme omarmende genegenheid, sunset |
|
lommert: | Zondag, november 18, 2007 08:55 |
wegtikkend in een onbalans...hoe herkenbaar...daar waar ik zo zelden in balans ben...graag gelezen liefs van mij willem |
|
Windwhisper: | Zondag, november 18, 2007 01:46 |
ontroerend mooi Maris slaap lekker Cobie |
|
less - no more: | Zondag, november 18, 2007 00:26 |
ik hoop dat die kuiltjes snel weer hun kleur herkrijgen sweets, Jan een fijne zondag |
|
ela: | Zondag, november 18, 2007 00:16 |
Knap gedicht. De tijd telt weg van het verleden, zo ook de seizoenen in de hoop steeds beter te worden. ela |
|
dichterbij: | Zondag, november 18, 2007 00:09 |
heel mooi lieve groet |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 november 2007 | ||
Thema's: |