Naar aanleiding van het boek..
De Avondboot
Met mijn volle gewicht
leun ik tegen de reling
steek ik mijn armen in de lucht
en voel me vrij
leeg en verloren
omdat ik nu hier, hij daar
en de herinnering ergens
tussen ons in zee drijft
De wind maakt touw
van mijn haren die hij
uit mijn gezicht haalde
wanneer de wind
hetzelfde deed terwijl
we op het strand lagen
Een hoge golf
spetters in mijn gezicht
schrik ik op, het is voorbij
met verlangen kijk ik uit
naar de volgende vakantie
Mijn wangen blozen rood
terug naar Vlieland, als vanouds
en vertrouwt, natuurlijk
met de avondboot