Geschreeuw en getier.
Gevloek en gescheld.
Geluiden verstommen
als jij de deur achter je sluit
en ons leven samen
de rug toe keert.
Emoties razen door de kamer
gaan mijn lichaam in en uit.
Mijn hart schreeuwt
om begrepen te worden
maar zich uiten
had het nooit geleerd.
Boze woorden waren simpel
een makkelijke uitweg
voor teveel verdriet.
Ik wou dat ik ze niet gesproken had
het is mijn eigen schuld
dat ik jou nu mis…
weten de sfeer te bepalen.
De harde klanken
hebben de muren doordrongen
met een stilte
die oorverdovend is.
Auteur: WritingMoon | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 november 2007 | ||
Thema's: |