In een vijvertje vol vissen
wist ik al mij gedachten te wissen
vertelde de diepst geheimen
en alle brokstukken wist ik plots te lijmen
in dat een vijvertje bij ons thuis
hoorde ik het water dat ruist
koppen boven water vragen om een stukje brood
soms een klein visje dood
dan huilde ik soms uren
en dan kwam de wind plots even gluren
aan dat één vijvertje, heb ik uren versleten
van de kruimels kwamen ze eten
dat ene vijvertje waar de wind kwam fluisteren
en mee naar mijn verhaal kwam luisteren