Twee leugens
Het is me vergeten
weet niet wie ik vertrouwen moet
de een liegt
de ander spreekt
en ik,
ik schreeuw
door de situatie heen
schreeuwend zonder geluid
met tranen
alsof mijn leven
er ooit vanaf hing
het breekt me
zoals het ooit jou brak
die ene leugen
werd de waarheid
jouw grootste nachtmerrie
werd een levensgrote droom
mijn verdriet overheerst mijn leven
mijn ooit gelukkige zijn
het spijt me als ik zo rot doe
het zou gewoon anders moeten zijn