vochtig grijs en
alles omhullend,
het ademen beperkt
vraag ik me af
of zich nu reeds
de contouren vormen
van mijn zielverlaten
glazen zerk,
al doende
het ongewisse
met eeuwigheid
vullend
het uitzicht draagt
niet verder dan heden
morgen,
wat dat ook zij,
lijkt een beeld
uit een verleden
een woord
in hoofden geteeld
en zo lang in mijn
wiegend geloof beleden
fortuna: | Donderdag, november 15, 2007 22:39 |
wiegend met de wind mee... Geweldig doordringend. Liefs |
|
Hilly N: | Woensdag, november 07, 2007 20:57 |
Wat heb je dit weer geweldig mooi geschreven. De gekozen woorden, zo mooi. Lieve groet, Hilly |
|
less - no more: | Dinsdag, november 06, 2007 23:45 |
lezen en herlezen heerlijk, ik blijf ervan genieten sweets, Jan |
|
honingbijtje: | Dinsdag, november 06, 2007 21:23 |
Een geweldig mooie poëzie en een heerlijke nadenker. liefs honingbijtje |
|
Innerchild: | Dinsdag, november 06, 2007 21:11 |
Als dit niet mooi is ... Echt wel ... ! Groetje, Innerchild |
|
kerima ellouise: | Dinsdag, november 06, 2007 20:32 |
morgen is jouw toekomst...al verhaalt dit het verleden...het uitzicht draagt toch verder... prachtige powezie in een wiegende zielsdiepte! liefs kerima ellouise |
|
Auteur: julius dreyfsandt z.s. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 november 2007 | ||
Thema's: |