ploempje: | Donderdag, februari 28, 2002 18:20 |
... mooi... en toen werd het idd weer stil... met liefs |
|
Driegeetjes: | Donderdag, februari 28, 2002 16:04 |
Toen werd het wederom stil..... DrieGeetjes |
|
El Caballero: | Donderdag, februari 28, 2002 12:46 |
Hoi wil, er zijn zo af en toe van die gedichten die alleszeggend zijn, deze is zeker zo. | |
Nikita: | Donderdag, februari 28, 2002 12:39 |
jeetje, ik zie het gebeuren zo voor me...wat is het moeilijk voor een (volwassen) kind om zijn moeder zo te zien, je bent wees en toch weer niet... heel mooi en gevoelig geschreven... |
|
lejaeghere rudi: | Donderdag, februari 28, 2002 12:20 |
Een juweeltje, Wil. Het zijn schrijnende gevoelens die iedereen wel op een bepaalde dag beleefd, je hebt ze prachtig in woorden weergegeven. Groetjes, Rudi | |
sweety538: | Donderdag, februari 28, 2002 11:09 |
Mooi gedicht zeg!! Echt heel erg mooi.... weet er verder ook niks meer op te zeggen, sorry... liefs yemi |
|
Gonnij Wind: | Donderdag, februari 28, 2002 09:56 |
Mooi, en toevallig voor mij ook goed getimed. Als het om je eigen moeder gaat voelt het toch anders he? Je vergeet soms dat iedereen die eigen moeder heeft. |
|
free: | Donderdag, februari 28, 2002 09:39 |
n triest en toch zacht gedicht...en zo herkenbaar veel liefs |
|
waterval: | Donderdag, februari 28, 2002 09:34 |
héél héél mooi... | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 28 februari 2002 | ||
Thema's: |