Besef je wel
Wat ze voor je opgegeven heeft?
Hoe ze alles wilde veranderen,
De manier waarop ze heeft geleefd
Zo hard heeft ze geprobeerd
Ervoor te zorgen jou waard te zijn
Voor het stomste voelde ze zich schuldig
Alles deed haar vanbinnen pijn
Tot je -eindelijk- besloot
Dat je wel wilde proberen met haar
Je leerde te vertrouwen
En achtte jezelf weer klaar
Een gelukkige periode,
Mijn zon leek weer te schijnen
Maar ik had wel kunnen bedenken
Dat ook jij weer zou verdwijnen
Opeens dat kort bericht
(Geweldige timing, bovendien)
"Kunnen we op pauze?"
Verdomme, als ik je toen had kunnen zien
"Ik bel je nog wel straks."
Maar veel kwam er niet die dag
Die blik in haar ogen,
Verdwenen was haar lach.
Nog steeds leeft ze in twijfel
Want zelfs na een gesprek met jou
Weet ze enkel dat je wat af te handelen hebt
Maar niet of je nog van haar houdt
Tijdslimiet, die kreeg ze niet
Zelfs de reden wist je te verzwijgen
Ik vraag me af, als je niets durft geven,
Hoe verwacht je dan ooit iets terug te krijgen?
En nu leeft ze in twijfel,
Ze toont zich sterker dan ze is
Ik heb respect voor haar geduld
En ik hoop dat je haar mist
Te veel personen
Speelden met haar hart
Lieten haar weer achter
Eenzaam of verward
Kom je bij op die lijst,
Ik hoop dat ik je vinden kan
Breek haar hart, ik breek je nek
Wees daar maar zeker van...