Ravijn
Hier sta je dan met lege handen.
De rug door overgewicht gekromd
Verbeten knarsend op je tanden
De keel gedicht, je stem verstomd
De troosteloze vlakte achtergelaten
De rugzak vol met verse plannen
Niet meer over het verleden praten
Komaan, je moet jezelf vermannen
En daar blinkt aan gene zijde van het ravijn
De glorie van wat ooit weer worden zal
De uitnodigende pracht van zonneschijn
Vers uitgegoten over het bloeiend dal
De diepte van het ravijn lijkt te overwinnen
De kloof tussen wat was en weer zal zijn
Een wankele tocht kan nu gedurfd beginnen
Even slikken, een route vol wrange pijn
Maar de touwbrug naar wat komt is verzwolgen
En hoe kun je afstand doen van het verleden
Hoe kun je in Godsnaam je weg vervolgen
Als de brug naar de toekomst is afgesneden?
Douwe
remie: | Dinsdag, november 13, 2007 11:24 |
lieve douwe altijd zal er een toekomst zijn, je moet het zelf willen zien, vallen en opstaan maar vooral doorlopen is mijn motto....liefs remie | |
frou-frou: | Woensdag, oktober 31, 2007 15:55 |
ontroerend mooi geschreven, raakt me recht in mijn hart, liefs, frou-frou |
|
less - no more: | Woensdag, oktober 31, 2007 13:19 |
kijk om je heen, de weg naar nieuwe toekomst is waard om ontdekt te worden. ogen open en zie de mogelijkheden, richt je blik voorwaarts sweets, Jan |
|
sunset: | Woensdag, oktober 31, 2007 12:47 |
Nog nooit is, was de weg naar een nieuwe morgen afgesneden; hoogsten konden, wilden wij hem niet meer zien. Tonend, delend. Groetjes, sunset |
|
MayadeBij*: | Woensdag, oktober 31, 2007 10:57 |
one giant leap :) kus. | |
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2007 | ||
Thema's: |