ook al is mijn leven anders net zoals dat van jouw,ik kan je niet meer vergeten je bent nog steeds de gene waar ik zo van hou.
hoe kun jij zo hard zijn,voel je dan echt helemaal niks meer?ben je mij al helemaal vergeten heb jij geen oud zeer?
bij alles wat me aan jouw doet denken krimpt mijn maag in elkaar,mijn hoofd wil niet meer realistich denken ik voel me zo raar.
jouw naam komt nog regelmatig uit de mond van mijn kind,weet je wel hoe moeilijk zij het nog steeds vind?
voor ons gevoel kun je nog ieder moment binnen stappen,en gaan stoeien met de kids en ons laten lachen door je grappen.
zo vers ligt het nog in het geheugen hier zo bij mij,ben je met je nieuwe leven dan echt zo verschrikkelijk blij?
een fijn gezin en mooie toekomst in het verschiet,maar het enige wat er nu van over is is een te stil huis en alleen nog maar verdriet..........