Het aanzicht

Het aanzicht

Tegen het aanzien
dwarrelt het neer
de gevallen bladeren
uitgeputte levenslucht

wanneer er een schreeuw klonk
de vogels opsprongen
alsof er een gong had geslagen

de wind blies rustig verder
trok zich van niets of niemand iets aan

wanneer het voetstappen zette
zich uitrekte naar de maan
en een harde gil

de nacht was voorbij

het geluid van spreken weerklonk
de rust hield zich niet langer stil
de verdrinkende stoornis
uit het hart van haarzelf

het hart van het leven

Geschreven door

Veerle_L

Reacties op dit gedicht

Veerle_L vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

*Anoukjee**:	Vrijdag, oktober 26, 2007 15:42
stil..

Over dit gedicht

Auteur: Veerle_L
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 24 oktober 2007
Thema's: [Delen]