Het lykt niet op een gedicht maar het zijn de gevoelens die ik met niemand kan delen!
Papa waarom moest je nou by ons weg.
Myn hart huilt en niet zo klein beetje ook.
Elke keer kyk ik naar je foto & schaam me voor de dingen die ik heb gedaan, Ik stal, loog & bedroog.
Gewoon een kwestie van verkeerde vrienden maar daar ben ik nu overheen, Nu denk ik alleen nog maar aan me toekomst en streef naar al het goede!
Maar ik hoop dat je niet boos op me bent.
Papa ik mis je zo,
byna alle jongeren die ik ken hebben hun ouders nog en ook hun vader, maar ik kan niet zeggen ik ga lekker met me vader een potje stoeien, of knuffelen het enige wat ik kan doen is naar jou foto kyken en dan moet ik huilen.
Ik was nog zo klein om alles te begrijpen maar hoe ouder ik wordt hoe moeilijker het is.
want stel ik ga straks trouwen .. dan hoor jy naast me te lopen maar je bent er niet by ..
er zijn zoveel dingen die door myn hoofd spoken en ik zou je zo graag willen vasthouden en dan nooit meer laten gaan.
lieve papa ik hoop dat je een beetje trots op me kunt zijn en dat je nog van me houd!
Ik ga verder met me leven, je bent uit het oog maar nooit uit myn hart!
ik hou van je papa!