ik sta op iets
wat lijkt op een brug
gemaakt van eiken hout
de kracht heerst
toch zie ik niets
want mist omsluit mij
geen licht te zien
warmte is kil
ik blaas hard
om ruimte te krijgen
en de hartslag
omlaag te brengen
het lukt niet
dus spring ik naar beneden
in het zekere water
waarin mijn traan zich vermengt
helaas toch nog eenzaam
ook daar ben ik alleen
bevroren is het feit
ik zak door het ijs