Op de gang en weet niet waarom en vanwaar
Eenzaam licht want verder duisternis
Maar wat is verder?
Onzekerheid groeit en weet niet waarom
Net daarom toch
Stap voor stap, in het hoofd en uit de gang
Terug naar waar het begon
Kleine boodschap
Gedachten leken weg maar dat was slechts schijn
Want hoe zou zoiets kunnen vergeten zijn?
Keerde op z'n stappen terug en wist niet...
De spiegel voor het ziekenhuis keek bemoedigend
Met de rug tegen de muur
De soldaat zakte ineen in een plas vol tranen
De vijand verdween en krabbelde terug recht
Soldaat gehavend maar niet geveld
Klaar om de klink open te draaien
Of zo leek het althans
Tot hij weer eenzaam het slagveld bevolkte
Geef me er nog maar acht, dacht hij bij zichzelf