Zielepoot, weer eens naar dat scherm staan gapen,
Hopend dat de ware koningszoon toch nog valt te rapen,
Misschien wel, maar enkel op het zwarte paard,
Zo één dat rivieren van brandende tranen baart.
Dromend van de man die mijn hart verwennen kan
Met grijze haren en een buikje waar ik op slapen kan
Deinend op zijn adem, in diepe trance op zijn harteklop
Waar ‘k bij een nare droom me in zijn schoot verstop
Aansteller, zo iemand bestaat alleen maar in uw dromen
Het door mezelf gezochte, zijn onbestaande nucleomen
Mijn hart vol met warmte, een parel voor de zwijnen
Gedesillusioneerd, in stille snikken weg aan ’t kwijnen.
Verlangend naar mannenbont bij koude winterdagen
Weet ik niet of ik er me ooit nog zal aan wagen
Toch voel ik hier binnen nog de hete lava stromen
Dus blijf ik nog verhopen, dat hij op mijn pad zal komen
MayadeBij*: | Dinsdag, oktober 16, 2007 03:30 |
jij een zielepoot? niettes! maar eenzaamheid is wel killing ja (vind ik ook) en dat godvergeten mijmeren (gekmakend) het zuchten en klagen van je hart.. tja kus. | |
xavion: | Maandag, oktober 15, 2007 23:57 |
Waar hoop overheerst, liggen dromen zo dichtbij... | |
mobar: | Maandag, oktober 15, 2007 22:36 |
Mooi geschreven, groetjes Mobar. |
|
Auteur: Freyer | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 15 oktober 2007 | ||
Thema's: |