De oude man en de dood.
Gebogen als een wilgentak,
die buigt maar nimmer breekt.
De oude man met ’t zwarte pak,
die met de grafsteen spreekt.
Hij veegt wat dode bladeren weg.
Giet de chrysanten met verdriet.
Als ik mijn hand op zijn schouder leg.
Kijkt hij op maar stoort zich niet.
Terwijl men mij toch meestal vreest.
Zie ik deze man niet even beven.
Hij ziet mij als een goede geest.
Zonder haar kan hij niet leven.
Hilly N: | Dinsdag, oktober 09, 2007 19:28 |
Heel bijzonder geschreven. Lieve groet, hilly |
|
Ria -rimpeling-: | Dinsdag, oktober 09, 2007 18:54 |
Indrukwekkend mooi neergezet!liefs Ria | |
red one: | Dinsdag, oktober 09, 2007 18:48 |
gevoelig neergezet Bompa! Liefs redje |
|
Ludy: | Dinsdag, oktober 09, 2007 18:45 |
Deze rolt binnen met een kracht! Heel mooi! Liefs, Ludy |
|
Free@Bird: | Dinsdag, oktober 09, 2007 15:11 |
Ja dit is indrukwekkend mooi geschreven. liefs, kerima |
|
Windwhisper: | Dinsdag, oktober 09, 2007 12:46 |
Indrukwekkend Bompa Roger, vooral die laatste woorden ZONDER HAAR KAN HIJ NIET LEVEN, zoalles zeggend Liefs Cobie Kuzzz |
|
lonely 1: | Dinsdag, oktober 09, 2007 12:26 |
stilmakend mooi, echt schitterend geschreven, liefs, hilde |
|
Fairouz: | Dinsdag, oktober 09, 2007 12:13 |
Indrukwekkend geschreven Bompa Graag gelezen liefs Fairouz | |
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2007 | ||
Thema's: |