Belleman
Mijn adem geeft leven
aan de fonkelkleurige
strakgespannen
verwachtingen.
Met hun huid van zeep
tover ik kinderen
tevoorschijn rondom mij.
Die wild springen
en bellen plukken.
Met handen die vernielen
open doen spatten wat
ik zopas schiep.
Ook jij kijkt me
welwillend glimlachend aan
en denkt.
En kijken en schreeuwen
hoog in de wolken.
Daar is veel plaats,
mijn wolk in de adem,
draagt kleur.
Samen konden we zoveel hoger zijn.