Gemis van een kind (9)
Je voetjes waren nog zo klein
En met je handjes
Speelde je altijd zo fijn
Dat kan ik van jou niet meer mee maken
En elke keer als ik daar aan denk
Doet die gedichten mijn hart raken
De wereld kan soms zo hard zijn
En dan lijkt het alsof
Ik alles krijg, alle pijn
Soms wou ik dat ik even bij je was
Gewoon even jij in mijn armen
Want mijn tranen komen laten pas
©Jessica
03-10-07
Stralend meisje. 3: | Woensdag, oktober 03, 2007 18:32 |
Aah.. Een liefdevol, mooi en pijnlijk gedicht. Ik leef met je mee, niemand verdiend die pijn. Liefs:) |
|
Auteur: AngelOfWonder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2007 | ||
Thema's: |