Een opera van mist verschijnt s' morgens voor mijn raam
de zon is langzaam aan het opstaan
Mijn hoofd is vannacht veranderd in een laag steen
Mijn lichaam verraad dat jij van mij heen
Nog een keer hand in hand
Met geel bruine bladeren vooruit ziende
Mijn ogen in constante beweging
Kijkend hoe jou lichaam zich voor beweegt
Ik wil er geen seconde van willen missen
Elke stap, elk oogcontact, elke glimlach
ik zweer me zelf dat ik het niet mag missen
En nooit meer uit mijn geheugen mag wissen
De wind maakt van je haren een golf van rode rozen
het zet mijn liefde voor jou onderste boven
De wind die klinkt als een viool in de nacht
waar een onzichtbare vallende ster op ons wacht
Om onze wens te mogen vervullen
onze liefde voor elkaar te kunnen onthullen