Twee jaar geleden
zag ik je voor het eerst;
als een magneet
trok je me tot je;
onze monden
spraken niet dezelfde taal
maar onze harten
verstonden elkaar;
je bracht het beste in me
naar boven,
op dat moment wist ik
wie ik werkelijk was
en vergat ik
wat ik van mezelf gemaakt had
in al die jaren;
op dat moment
was ik je eigendom;
je kon me maken en breken;
toen verdween je weer
en ik raapte de brokken
van mijn valse ik weer op;
zodoende bedekte ik
mijn geestelijke naaktheid;
een deel van mijn hart
klopt in jou.
Twee jaar geleden
zag ik je voor het eerst
maar ook voor het laatst;
ik mis je
en zal je altijd blijven missen