Elke keer weer kom ik iets van je tegen,
Een foto, een smsje, je site, je naam.
En steeds doet het zo’n zeer,
En voel ik me heel eenzaam.
Steeds opnieuw krijg ik een klap,
Mijn hart stort dan weer iets in elkaar.
Je moest er voorzichtig mee zijn!
Want mijn hart is oh zo breekbaar.
Steeds komen al die emoties weer los,
Verdriet, woede, het missen van mijn maatje.
Je was er dag in dag uit voor me,
We stoeiden en hielden soms een kletspraatje.
Je was een geweldige zoener, prater en lacher,
Maar dichten kon je écht totaal niet.
Wat heb ik toch gelachen,
Bij het lezen van jouw liefdeslied.
Ik mis je lijf, je stem, je lach en je adem,
Je kon zo heerlijk kriebelen in mijn oor.
Ik mis je lieve woordjes en je zachte haren,
Je was van mij, mijn lieve domoor.
Het is voorbij, verleden tijd, over, klaar,
Het is beëindigd, niet meer, het is gedaan.
Mijn leven gaat alweer verder,
Dus ook ik moet weer snel doorgaan.
Ik moet nu een periode van mijn leven afsluiten,
Het was een geweldige tijd.
Het is moeilijk, ik zal het écht nooit vergeten,
Ik neem bij deze afscheid.
-Wat lucht dit gedicht op!-