Tel de parels langs mijn wang
een aquarel op mijn huid
de tekens maken me bang
het is smart zonder geluid
Hier, een parelmoeren lied
geweven op dit tapijt
klanken zijn er niet
enkel angst en spijt
Het zuiden in de zwarte lommer
van het noorden wit en broos
dan ben ik een vat vol kommer
een gekrenkte herfstroos
Dat is wat ik voel
alles wat ik weet
slechts wartaal, gekrioel
een ballade die ik nooit vergeet