Vreemd en mysterieus,
vol wreedheid en grote geheimen,
waar angst en verdriet volop aanwezig zijn,
die plek is hier.
Onweer, rampen,
honger en vuile taal,
temidden daarvan
leven wij allemaal.
Ruzies, zelfs oorlogen,
mishandeling en geweld.
Soms lijkt het erge het enige
op deze wereld wat telt.
Ongelukken, verdrinkingen,
doden overal,
verdriet om zoveel mensen,
van wie niemand terugkomen zal.
Het is schijnbaar alsof
hier niemand iets aan kan doen,
maar dat is dan een halve leugen,
de mens zaait zoveel verdriet en geweld
en moet dus niet goed deugen.
Er is al zoveel ellende hier,
zo komt er nog meer bij.
Als iedereen elkaar nou hielp,
in vrede leefde samen,
dan raakt de wereld langzaam vrij.
Vrij van zoveel angsten,
vrij van aldoor strijd.
Dan wordt het hier zoveel mooier,
ondanks de rest,
die ook ooit verdwijnt in de eeuwigheid.
Dan zullen verdriet of pijn
ons niet meer tegenwerken
en haat er niet meer zijn.
En zijn we niet half,
maar al bijna tweemaal half
van alle lasten vrij.