Omdat ik niet meer weet wat ik moet missen
Langzaam -en onopgemerkt- sluip ik weg
uit jouw gedachten en herinneringen.
Voel je al dat ik er niet meer ben?
Ik voel jou nu nog in mijn diepste vezels
en in de zon die door de wolken breekt.
Je bent er elke dag weer en opnieuw
en toch ook een beetje steeds-weer-niet.
Eens zal ik je echt vergeten, en dan
alleen nog een verlangen naar het
oude, nieuwe onbekende voelen.