levenscarrousel
Ik kijk naar buiten en zie de auto’s
Met daarin mensen op weg ….
Ja, op weg waarheen?
Dan dwaalt mijn geest af
Achter de regendruppels aan
Ja, dan voel ik me echt alleen
Wie van ons is dit gevoel onbekend
Dat de wereld draait…..
Ja, tot je duizelig wordt
Dan lijkt iedereen sneller te gaan
Wordt je ingehaald, afgedankt
Ja, dan moet je wakker worden
Als je eenmaal weer zitting hebt
In de carrousel van het leven….
Ja, dan doe je volop mee
Of er een rem zit op je wagonnetje?
Dat betwijfel ik ten zeerste
Nee, uitstappen doe je niet zomaar even
Reacties op dit gedicht
| no-more-less: | Dinsdag, september 18, 2007 14:42 |
| prachtig verwoord, echt heel pakkend, je hebt gelijk hoor.... het draait maar door sweets, no-more-less |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Truus van Eijk | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2007 | ||
| Thema's: | ||